به نام خدا
ذکر تسبیحات اربعه
دنبال پیدا کردن جملاتی می گردم برای اینکه ذکرم رو با اون ها مخلوط کنم.
34 مرتبه الله اکبری که می گم 34 جمله داشته باشم که بگم خداوندا به این دلیل می گویم الله اکبر و ....
پیشنهادی دارید؟
شما چطور ذکر می گید فقط ذکر رو می خونید؟
....
یه خرده احساس می کنم دارم تند و پراکنده می نویسم. تقصیره بیانه که دیر صفحه ام رو بروز کرد.....
مثل یاغی ها افتادم به جون key و فقط دارم می نویسم...
برم پی زندگی فعلاً...
جالبه
شاید یکی دوبار این کارو کرده باشم
خیلی جوابه
من دعای سحر که می خوندم دنبال این روش بودم
که برای
بهاء
کلمه
نور
اسم
مشیت
مسالت
و چیزهایی که توی دعا تکیه شده بهشون مصداق پیدا کنم
شهدا، ائمه، علوم و علما و بعضی دوستانم رو جای بها و نور و کلمه فرض می کردم
حالا الله اکبر رو بخوای سی و چهارتا علت غیر تکراری بگی
سخته ولی جالبه
بله حس تون رو درک می کنم از اینکه احساس کنم صرفا دارم مثل طوطی ناخودآگاه بیان می کنم متنفرم مثل اینکه لب بزنی عاشقتم ولی حتی معنای عشق رو هم ندونی همینقدر پوچ و توخالی .
به قول شیخ باید با خلوص نیت و حضور قلب کارها و انجام داد وگرنه فرقی با ربات داریم؟ تازه شاید اون خیلی هم سریع تر تمومش کنه
اضافه کنم سوره ناس هم خیلی خوبه شب ها قبل خوابیدن بخونین😊
من به شکوه و عظمتی که خدا در کیهان در زمین در جهان کاشته فکر میکنم و مرورش می کنم تا حواسم باشه چی دارم می گم و چرا می گم
من ذکر میخونم و بعدش میگم خدایا ( خواستم رو میگم) و اخرش میگم الهی آمین هرچی خودت صلاح میدونی برام :)
من هنوز به این درجه از عرفان نرسیدم
جالب بود🤔
سلام علیکم
یه پیشنهاد دارم خدمتتون.
پیشنهاد از یه خانوم دکتر کاردرست به نام خانوم دکتر فاطمه اختری که دکترای ریاضی داره و دانشگاه تدریس می‌کنند. (توی فضای مجازی باهاشون آشنا شدم.)
از روز آخر ماه مبارک، این کار رو شروع کردم و برکات عجیب و غریبی برام داشته! مهمتر از همه اینه که خدای متعال رو کمی بیشتر شناختم، عاشقش شدم و دوستش دارم
پیشنهاد رو به قلم خود خانوم دکتر خدمتتون میگم:👇
تمام شد!
امروز ۲۷۲امین روز از سال ۱۴۰۳ بود. روزی که نقطه پایان گذاشتم تهِ خطِ یکی از قرارهایم. قراری که از ابتدای قرن جدید با خودم شروع کرده بودم. از روز اول فروردین سال ۱۴۰۱. از آن روز تا امروز، دقیقا هزار روز گذشته است. هزار روزی که برای من، یک اختلاف مهم با روزهای قبل عمرم داشته است.
توی این هزار روز، یکی از صفحه‌های همیشه باز در گوشی‌ام، صفحه دعای جوشن کبیر بوده. هر روز که به لطف خدا چشم باز کرده‌ام و از خواب بیدار شده‌ام، یک صفت از دعای جوشن را مثل برچسب چسبانده‌ام به روزم. سعی کرده‌ام آن روز، از صبح تا شب، هروقت یاد خدا افتادم، صدایش کردم، غر زدم یا گله کردم، با صفتِ آن روز او را بخوانم.
تا قبل از این هزار روز، با خدایِ شب‌های قدر، غریبه بودم. او خدایی بود که فقط در شب‌های قدر سراغش می‌رفتم و تندتند هزار تا اسمش را پشت‌سرهم صدا می‌کردم و تمام. اما حالا دوسال‌و‌نُه‌ماه است با آن خدا زندگی کرده‌ام. هرچند من در این دوسال‌و‌نُه‌ماه، خیلی وقت‌ها یادم رفته باید به سراغش بروم اما او یادش نرفته باید حواسش به من باشد. خدایی که امروز با صفت "یَا حَافِظا لا یَغْفُلُ" یادم آورد هیچ‌وقت، هیچ‌کس را فراموش نمی‌کند.
من حالا بعد از هزار روز، به برچسب زدن به روزهایم معتاد شده‌ام. صبح‌هایم بدونِ اسمی از او، به خیر نمی‌شود. نمی‌دانم تا سوتِ پایانِ عمرم چند تا از این هزار روزهای دیگر فرصت دارم. اما می‌خواهم تلاش کنم تا فرصت دارم بیشتر با او انس بگیرم. اگر دوست داشتید شما هم طعمش را بچشید. از فردا یا از هر روز دیگر که خواستید. قول می‌دهم پشیمان نشوید. باید تا عمرمان تمام نشده، شروع کنیم.
#روایت_زندگی
#دعای_جوشن_کبیر
#الحمد_لله_ربّ_العالمین
#الغوث_الغوث_خلِّصنا_مِنَ_النّار
@Negahe_To
در برنامه ایــــــتا، کانال دارند.
التماس دعا